Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Πίσω από τις λέξεις...

Κρύβεται πάντα ένας Αλέξης.

Αυτόν τον Αλέξη τον ξέρω. Όχι προσωπικά, διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας, αλλά ποτέ δεν συναντηθήκαμε. Γεννηθήκαμε την ίδια χρονιά και 17 χρόνια αργότερα κατεβήκαμε κι οι δυο σε μια πορεία. Αυτός ενεργό μέλος των καταλήψεων στην κορυφή, εμείς φτιάχναμε σατιρικά συνθηματάκια στην ουρά. Δεν ξέρω που ήταν όταν άρχισαν οι ανοησίες (ξέρεις τώρα, ρίξτε εσείς κανένα καπνογόνο, να κάψουμε εμείς το Κ. Μαρούση) και ειλικρινά δεν με νοιάζει. Το πιθανότερο είναι ότι και να είχαμε συναντηθεί δεν θα αλλάζαμε δεύτερη ματιά.



Άλλα 17 χρόνια πέρασαν κι ακόμα να συναντηθούμε με τον Αλέξη. Αυτός έγινε πρόεδρος κόμματος, αρέσει στις γυναίκες και το 17% των Ελλήνων τον θεωρούν καταλληλότερο για πρωθυπουργό. Εγώ είμαι ακόμα στην ουρά, αρέσω και δεν αρέσω και μόνο η μαμά μου θα με ψήφιζε για πρωθυπουργό.



Το κακό είναι ότι δεν τον ζηλεύω. Δεν τον ζηλεύω γιατί ακόμα μιλάει όπως τότε, μόνο που ακούγεται πολύ πιο γερασμένος. Γιατί τσιτάρει Σαββόπουλο εν μέσω λαϊκών κινητοποιήσεων (μάλλον γιατί δεν έχει κάτι να πει ο ίδιος), πηγαίνει στο προεδρικό μέγαρο με μηχανή για να δείξει ότι είναι μοντέρνος, αλλά τελικώς μόνο μοδάτος δείχνει. Στην τελική δεν τον ζηλεύω γιατί μοιάζει να είναι ένα ακόμα ωραίο πρόσωπο και όσο (και όπως) και να απέτυχα στη ζωή μου, τέτοια απογοήτευση δεν την έζησα ακόμα.

Ελπίζω Αλέξη (μου επιτρέπεις να σε λέω Αλέξη) ότι δεν θα χρειαστούν άλλα 17 χρόνια για να συναντηθούμε επιτέλους.

6 σχόλια:

viewokto είπε...

Καλημέρα
Νιώθω περίεργα που κάνω σεφτέ - άσε που η γνώμη μου για τον Τσίπρα φαίνεται καθαρά στη χθεσινή σεντονιαδα…

Θέλω όμως να κάνω μια μικρή εξομολόγηση οικειοποιούμενη την φιλοξενία του «αρέσω –δεν αρέσω», «όσο κι αν απέτυχα στη ζωή μου» οικοδεσπότη .
(Νομίζω δεν θα βρεις άνθρωπο να εκτιμά περισσότερο το μελόδραμα-όχι μόνο να συγκινείται αλλά να το εκτιμά- αλλά μήπως το παρακάνουμε λιγάκι; :-Ρ )

Πήγαινα στο ίδιο σχολείο με τον Τσίπρα και ήμουν στη πρώτη φουρνιά των καταλήψεων.
Ως μεγαλύτερη και του Τσιπρα και του οικοδεσπότη ή ήμουν 3η Λυκείου όταν αυτός ήταν πρωτάκι ή δεν τον πέτυχα αλλά ήρθε ακριβώς την επόμενη χρόνια αφού έφυγα.
Έμεινα έκπληκτη όταν μου το επισήμαναν.
Πραγματικά δεν τον θυμάμαι καθόλου.

Θυμάμαι όμως το στυλ των πολιτικοποιημένων μαθητών που δυστυχώς ανεξάρτητα από κόμμα βγαίνουν από το ίδιο καλούπι. Ο λόγος τους δομημένος, με περιεχόμενο και στόχο αλλά οι απόλυτα πουλημένοι στον κόσμο των ενηλίκων-ετσι μου φαίνονταν τότε. Με την παρέα μου τους κοροϊδεύαμε και όταν κάποια στιγμή ένας μου έδωσε συμπληρωμένο ψηφοδέλτιο για τις εκλογές του…15μελους του’κοψα την καλημέρα.

Αν η ελευθερία της βούλησης αλώνεται από τα μαθητικά χρόνια μια χαρά τα παει το σύστημα…

Αυτό που μου τη σπάει σφόδρα στον Τσιπρα είναι ότι του δίνεται μια τρομερή ευκαιρία και την πετάει στα σκουπίδια αφού την ξεφτιλίζει πρώτα στα μάτια όλων.

Πόσο συχνά ένας νέος άνθρωπος έχει την ευκαιρία να ακουστεί –όχι απαραίτητα να τον πάρουν σοβαρά αλλά να έχει χρόνο μέσα στο μεγάλο παιχνίδι;
Πως θα ήταν άραγε το σκηνικό αν στο εκπληκτικό timing του Τσιπρα ανταποκρινόταν ένας άνθρωπος με όραμα, σοβαρότητα και όχι την ανάγκη αυτοπροσδιορισμου σε σχέση με όσους έχουν ήδη ξεπεραστεί ή ήδη απογοητεύσει.

Από την άλλη ίσως είναι και για καλό...
Ένας τέτοιος άνθρωπος θα μπορούσε να μας έχει του χεριού του για χρόνια ενώ μόλις τα ΜΜΕ σταματήσουν να δείχνουν το καλό προφίλ του Τσίπρα και να παρουσιάζουν ως πρωτοπορία τη χρήση μηχανής (ο Ψωμιαδης θα σκάσει απ’το κακό του) το όλο εγχείρημα θα περάσει στην ιστορία.

ΥΓ: άνθρωποι «επιτυχημένοι» σαν τον Τσιπρα με κάνουν να νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου και τις επιλογές μου:-)

ΥΓ2: πάλι σεντόνι μου βγήκε…
Μάλλον θα’πρεπε να ανοίξω τελικά blog αν όχι μόνο για να μη ταλαιπωρώ άλλους να βάλω κι εγώ το σηματάκι για το συμβόλαιο συμβίωσης.
Τι υποκρισία κι αυτό τώρα…

s_pablo είπε...

Πρώτον, είμαι μάστορας του μελοδράματος και το εκτιμώ κι εγώ αφάνταστα, αλλά σε αυτήν την περίπτωση δεν κλαψουρίζω. Σύγκριση κάνω και επειδή δεν έχω καταφέρει ακόμα να γίνω sex symbol (με έφαγε το σύστημα) και παλεύω ακόμα για το χιλιάρικο (αυτό ήταν δική μου επιλογή) γράφω αυτό το "όσο κι αν απέτυχα".

Δεύτερον, συμφωνώ και επαυξάνω για τα μαθητικά κομματόσκυλα. Γι'αυτό άλλωστε πιστεύω ότι και να συναντιόμασταν δεν θα μιλούσαμε. Άλλη πάστα ανθρώπων είμαστε και χαίρομαι ιδιαίτερα.

Τρίτον, ως blogger είμαι αντιμπανερίστας (λεξικό Μπαμπινιώτη σελίς 3.048). Ούτε για την Αμαλία έβαλα banner, ούτε για οποιονδήποτε άλλο (ιερό ή ανίερο)σκοπό.

Το ζήτημα των gay όμως, και ο τρόπος που αντιμετωπίζονται από, αλλά και αντιμετωπίζουν οι ίδιοι, την κοινωνία, με ενοχλεί. Γι'αυτό και χαίρομαι που γίνεται μια κίνηση διαδικτυακώς και ανεξαρτήτως ερωτικών προτιμήσεων.

gatti είπε...

Ανήκω σ΄ αυτούς που δεν μπορούν να καταλάβουν προς τι τόσος ντόρος με τον Τσίπρα. Ούτε όσον αφορά τον Τσίπρα ως πολιτικό ούτε όσον αφορά τον Τσίπρα ως άνδρα (βγάζω καντήλες όταν ακούω ότι αρέσει στις γυναίκες - εμένα με ρώτησαν;).

Συμφωνώ επίσης με την viewokto (τι κάνεις καλή μου;) ότι ίσως είναι για καλό πως το "μοντέλο Τσίπρα" δεν αντιπροσωπεύει έναν άνθρωπο με όραμα και σοβαρότητα, γιατί το τελευταίο πράγμα που μας χρειάζεται είναι να μας "κατσικωθεί" για μεγάλο χρονικό διάστημα ένας άνθρωπος μέτριων δυνατοτήτων. Αρκετά τους έχουμε ζήσει όλους αυτούς τόσα χρόνια.

ΥΓ. Σχετικά με το ζήτημα των ομοφυλόφιλων, επειδή κι εμένα δεν μου αρέσουν τα μπανεράκια, εδώ δεν τίθεται θέμα και δεν υπήρξε ο παραμικρός δισταγμός για να σταθώ στο πλευρό τους. Είνα καιρός να σταματήσουν οι διακρίσεις εις βάρος τους.

viewokto είπε...

Πες τα gatti γιατι αν ελεγα και για το εμφανισιακο του Τσιπρα θα μου 'βγαινε υπερβολικη δοση κακιας. Αλλα τι να κανω, να προσποιηθω ότι είναι ωραιος καποιος που θα επρεπε να αρεσει μονο στη Παναγιωταρεα;

Οσο για τον οικοδεσποτη που τον κατατρεχει το συστημα ελπιζω να μην είναι από τους αποκλεισμενους του Show sexy…
Σε πειραζω s_pablo

Παω-κυνηγησω-δικο-μου-χιλιαρικο...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Giasafox είπε...

Τελεία και παύλα, Ο Αλέξης είναι
μοντέρνος.