Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Ελεύθερη Ένωση

Η γυναίκα μου με μαλλιά φωτιάς από ξύλα
Με τις σκέψεις θερινών αστραπών
Με μέση κλεψύδρας
Η γυναίκα μου με τη μέση ενυδρίδας ανάμεσα στα δόντια της τίγρης
Η γυναίκα μου με στόμα κονκάρδας και συστάδες αστεριών του μικρότερου μεγέθους
Με δόντια από χνάρια λευκού ποντικού σε λευκή γη
Με γλώσσα τριμμένων κεχριμπαριών και κρυστάλλων
Η γυναίκα μου με γλώσσα μαχαιρωμένου αντίδωρου
Με γλώσσα κούκλας που ανοίγει και κλείνει τα μάτια της
Με γλώσσα πέτρας απίστευτης
Η γυναίκα μου με βλεφαρίδες μπαστουνάκια παιδικής γραφής
Με φρύδια από χείλος φωλιάς χελιδονιού
Η γυναίκα μου με κροτάφους σχιστόλιθου στέγης θερμοκηπίου
Και πάχνης στα παράθυρα
Η γυναίκα μου με ώμους σαμπάνιας
Και κρήνης με κεφάλια δελφινιών κάτω από πάγο
Η γυναίκα μου με καρπούς χεριών από σπίρτα
Η γυναίκα μου με τα δάχτυλα της τύχης και του άσου κούπα
Με δάχτυλα από κομμένο σανό
Η γυναίκα μου με μασχάλες κουναβιού και καρπού οξιάς
Της νύχτας του Αη-Γιάννη
Από αγριομυρτιά και φωλιά αγγελόψαρων
Με μπράτσα από αφρό της θάλασσας και υδατοφράγματα
Και μείγμα σταριού στο μύλο
Η γυναίκα μου με γάμπες πυροτεχνήματα
Με κινήσεις ωρολογιακές και απόγνωσης
Η γυναίκα μου με πόδια από καρδιά κουφοξυλιάς
Η γυναίκα μου με πόδια αρκτικόλεξα
Με πόδια αρμαθιές κλειδιών, με πόδια από πότες εξωτικά πουλιά
Η γυναίκα μου με λαιμό από μαργαριταρένιο κριθάρι
Η γυναίκα μου με λαιμό κοιλάδας χρυσού
Συνάντησης στο λίκνο του ίδιου του χείμαρρου
Με στήθη από νύχτα
Η γυναίκα μου με στήθη θαλασσινές φωλιές τυφλοπόντικα
Η γυναίκα μου με στήθη χοάνες ρουμπινιών
Με στήθη φάσματος ρόδων στη δροσιά
Η γυναίκα μου με κοιλιά που ξεδιπλώνει τη βεντάλια του χρόνου
Με την κοιλιά γιγάντιου γαμψού νυχιού
Η γυναίκα μου με πλάτη από πουλιά σε κάθετη απόδραση
Με πλάτη υδραργύρου
Με πλάτη από φως
Με αυχένα από στρογγυλεμένη πέτρα και υγρή κιμωλία
Και πτώση ποτηριού που μόλις ήπιαμε
Η γυναίκα μου με γοφούς πλοιαρίου
Με γοφούς πολυελαίου και φτερών βέλους
Και μίσχων φτερών από λευκά παγώνια
Μιας αναίσθητης ισορροπίας
Η γυναίκα μου με γλουτούς από ψαμμίτη και αμίαντο
Η γυναίκα μου με γλουτούς ράχης κύκνου
Η γυναίκα μου με γλουτούς από άνοιξη
Με αιδοίο γλαδιόλας
Η γυναίκα μου με αιδοίο φλέβας χρυσού και ορνιθόρυγχου
Η γυναίκα μου με αιδοίο από φύκια και παλιά καραμέλα
Η γυναίκα μου με αιδοίο καθρέφτη
Η γυναίκα μου με μάτια πλήρη δακρύων
Με μάτια ιώδους πανοπλίας και μαγνητικής βελόνης
Η γυναίκα μου με μάτια σαβάνας
Η γυναίκα μου με μάτια από νερό που πίνεις στη φυλακή
Η γυναίκα μου με μάτια από ξύλο πάντοτε κάτω από τσεκούρι
Με μάτια στη στάθμη του νερού στο ύψος του αέρα της γης και της φωτιάς

--------------------------------------------------------------------------------------
Ο Andre Breton δεν είναι από τους αγαπημένους μου, όμως, πριν από χρόνια, διαβάζοντας το Αισθητικό Τρίπτυχο του Γεωργίου Μουρέλου, διάβασα ένα μικρό απόσπασμα αυτού του ποιήματος και συγκλονίστηκα. Εδώ παρουσιάζεται ολόκληρο σε ελληνική μετάφραση. Για τους γαλλομαθείς το αυθεντικό ποίημα μπορεί να διαβαστεί εδώ.

32 σχόλια:

s_pablo είπε...

Α ναι! Η αδέξια προσπάθεια για μια αξιοπρεπή μετάφραση είναι δική μου και επειδή από γαλλικά μόνο μερικές λέξεις αναγνωρίζω συγχωρήστε μου τα όποια λάθη. Αν έχετε κάποια πρόταση είμαι ανοιχτός σε υποδείξεις...

Ανώνυμος είπε...

μπράβο παμπλίτο.

αν και λατρεύω την ποίηση,με τον breton δεν έχουμε "γνωριστεί" ακόμα-ή μάλλον δεν είχαμε,μέχρι τώρα.

μ'αρέσει ο prevert,δεν έχω ιδέα βέβαια αν έχει καμία σχέση στο στυλ...

Ανώνυμος είπε...

για τη μετάφραση,θα'θελα να το ψάξω,σαν "άσκηση" για μένα,ίσως αύριο

s_pablo είπε...

το πουλί που τραγουδάει μέσα στο κεφάλι μου
κι όλο μου λέει πως σ αγαπώ
κ όλο μου λέει πως μ αγαπάς
το πουλί με το ανυπόφορο ρεφραίν
θα το σκοτώσω αύριο το πρωί

ή κάπως έτσι (από μνήμης το γράφω), του Πρεβέρ δεν είναι?

Ανάμνηση εφηβικού έρωτα για μια Μαρία που με παίδευε...

ΦΟΥΛΗ είπε...

ωχ πέσαμε σε κουλτούρα!! τι να κάνω που θέλω να σε χαιρετίσω!!!
απλά κάτι που να τοχω ίσως!!!
καλησπέρα κουλτουριάρη!!!

Ανώνυμος είπε...

λοιπόν δεν ξέρω (ξέρω το l'oiseau-lyre και το αλλο το πως να ζωγραφισετε ενα πουλί)

...όμως ξέρω το οτι θα ηθελα να μάθω για τη Μαρία :)

Ανώνυμος είπε...

http://dilemmes.com.over-blog.com/pages/JACQUES_PREVERT-1098619.html

ω,μα θα'σκαγα

s_pablo είπε...

Έλα ρε Φούλη. Ένα ωραιο πoίημα είναι. Τι θέλεις να κανω ανάρτηση, στίχους του Ozzy?

Την καλησπέρα μου και φιλιά.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Υπέροχο - είναι ακόμα πιο υπέροχη η "μουσική" του στα γαλλικά, ασφαλώς, αλλά η πραγματικά μεγαλειώδης ποίηση καταφέρνει να διατηρεί αρκετό μεγαλείο ακόμη και σε μετάφραση...
Όμορφες σκέψεις κι εικόνες για να πάρει μαζί του κανείς στις πραγματικές ή φανταστικές, σουρεαλιστικές, του διακοπές - κι ακόμα καλύτερα, αν τυχόν και γυρίσει από διακοπές με τέτροιες παραστάσεις και βιώματα στις αποσκευές του!
;-)

KitsosMitsos είπε...

Ενδιαφέρουσες λέξεις για κάτι τόσο όμορφο και διαφορετικό.

Venea είπε...

Μια χαρά την κατάφερες την μετάφραση!! Άξιζε τόση ώρα και με το παραπάνω!
Όπως σου είπα δύο στίχοι με άγγιξαν...
Η γυναίκα μου με μάτια από νερό που πίνεις στη φυλακή
Η γυναίκα μου με μάτια από ξύλο πάντοτε κάτω από τσεκούρι

Καλό βράδυ!

s_pablo είπε...

@Αστεροειδή

Έχεις δίκιο σε όλα, ως συνήθως...
Στίχοι όπως αυτός, χάνουν πολλά στη μετάφραση:

Aux seins de spectre de la rose sous la rosée

@Κίτσος

Όχι μόνο ενδιαφέρουσες, αλλά και όμορφες

s_pablo είπε...

@Venea

Εμένα με αγγίζει περισσότερο το γεγονός ότι ακόμα και η δύσοσμη μασχάλη περιγράφεται ποιητικά. Όταν είσαι ερωτευμένος τα ελλατώματα χάνονται...

Πάντως, με παίδεψε. Λέξεις με διπλά νοήματα, εκφράσεις δυσμετάφραστες. Τολμώ να πω ότι είμαι ικανοποιημένος, αν και είναι, όπως και να το κάνουμε, προχειροδουλειά...

Ανώνυμος είπε...

Μια τετοια γυναίκα χαλαρά την κεράτωνες!

Μοιάζει "φυσικά" πλαστικη!

ωραίο το ποίημα...

Σύνελθε όμως λίγο ε;;;;

Θα σε βαλω να κανεις παρεα με τον mahler ...

το νου σου...γυναικά!

Καλημερα

s_pablo είπε...

@Couλα

Τώρα που έχω συνέλθει για τα καλά μου τη λες?

Και γυναικάς δεν είμαι. Αυτές με κυνηγούν, να αρνηθώ? Δεν κάνει...

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Δεν είναι οι λέξεις μόνο - το ξέρεις αυτό κιόλας!
Είναι η σειρά τους κι ο τονισμός τους στο πρωτότυπο, ο κυματισμός, που κάθε καλή ποίηση στην μητρική της γλώσσα έχει... αυτά είναι, που βγάζουν πρώτα μουσική και μετά εικόνες και, τέλος, ανθρώπους ολοζώντανους κοντά μας, πολύ κοντά μας, μέσα μας.
Έτσι κάπως κι η γυναίκα σου αυτή, στην ελεύθερη ένωσή σας εδώ!

Πάλι για Επίδαυρο ετοιμάζεσαι;
;-)

s_pablo είπε...

@Αστεροειδή

Η ποίηση είναι πρώτα μουσική και μετά εικόνες (ή ότι άλλο), έχεις δίκιο.

Επειδή γαλλικά και γερμανικά δεν γνωρίζω, συνήθως βάζω φίλους να μου διαβάζουν τα ποιήματα για να καταλαβαίνω αυτή ακριβώς τη ροή των λέξεων που χάνεται στη μετάφραση.

Το άλλο ΣΚ, λέμε να δούμε Οθέλλο (στα Γερμανικά) και αν τα καταφέρουμε να ρίξουμε και καμμιά βουτιά σε κάποια από τις παραλίες της Αργολίδας.

Ανώνυμος είπε...

Οθέλλο στα Γερμανικά....

ουάου ακούγεται

s_pablo είπε...

@Kihli

Πρέπει να είναι. Πρόκειται για το περίφημο θέατρο Schaubühne του Βερολίνου. Δεν τους έχω δει ποτέ, αλλά όλοι οι φίλοι μου είναι ενθουσιασμένοι.

Θα δείξει...

amalthia είπε...

όχι ωραίο,δε λέω,ερωτικό αρκετά..και παθιασμένο!
αλλά η μασχάλη με το κουνάβι με χάλασε...άντε να μας πει η kihli αν όντως έχει γίνει κάποιο λάθος στη μετάφραση!

Ανώνυμος είπε...

κανένα λάθος δυστυχώς

s_pablo είπε...

@amalthia

Αυτό το ποίημα είναι ένας ύμνος προς τη γυναίκα, όμως οι περισσότερες γυναίκες δεν ενθουσιάζονται. Παράξενο δεν είναι?

@kihli

Γιατί δυστυχώς? Στη γωνία με περίμενες?

χαχαχα

amalthia είπε...

αγαπητέ μου S_...ύμνος στη γυναίκα είναι και μια γούνα ή ένα πετράδι όπου όλες ενθουσιάζονται.

σοβαρά τώρα(όσο μπορώ),τα λόγια μπορούν να τα πουν όλοι,και μετά τα παίρνουν πίσω,ίσως γι'αυτό δεν ενθουσιάζονται πλεον οι γυναίκες.

δεν είναι και τόσο παράξενο...

ysterografo είπε...

Προτείνω να μετονομάσουμε την Amalthia σε Αmalitheia.
Πολύ συμφωνώ.

Ανώνυμος είπε...

χαχαχαααα

όχι βρε παμπλίτο παρεξήγησις

το δυστυχώς πήγαινε στο νόημα που έλεγε η αγαπητή amalthia ;)

amalthia είπε...

amalitheia...που με μια βαριά προφορά διαβάζετε και χρησιμοποιείται "αμ!ηλίθια είσαι ντιπ για ντιπ"

ysterografo είπε...

Μα πόσο σίγουρη ήμουν όμως!

s_pablo είπε...

@Amalthia

Ρε συ 80 χρόνια πέρασαν και δεν τα πήρε πίσω ο άνθρωπος. Μήπως, λέω μήπως, να πιστέψουμε ότι τα εννοούσε?

Τελικά, τα λόγια, είτε ως δώρα είτε ως δόρατα, είναι αυτά που μένουν, αλλιώς δεν θα τα χαιρόσουν ούτε θα σε πλήγωναν τόσο.

Άσε που λεφτά για γούνες δεν έχω...

s_pablo είπε...

@Kihli

Το κατάλαβα γλυκειά μου, αλλά είμαι και λίγο προβοκάτορας...

χαχαχα

@Υστερόγραφη

Αν αρχίσουν να συμφωνούν οι γυναίκες μεταξύ τους μπλέξαμε...

Ανώνυμος είπε...

παμπλίτο πού χάθηκες και περιμένω να μου πείς για τον Οθέλλο!

ΦΟΥΛΗ είπε...

που είσαι εσύ καλέ? περνάς καλά?
καλό βράδυ....

Ανώνυμος είπε...

Φουλη,

αυτο αναρωτιόμουν κι εγω!!!1

που εχει εξαφανιστει;

Αν περναει καλά, πάσο!