Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Το Λιβάδι Δακρύζει (και τα πρόβατα βόσκουν ατάραχα)

Παρακολουθώ όλες αυτές τις μέρες, μάλλον κατηφής και σίγουρα άναυδος, το νεκρολογικό κοντσέρτο που ακολούθησε τον αιφνίδιο και άδοξο θάνατο του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και δεν μπορώ παρά να θαυμάσω το μέγεθος της υποκρισίας αυτής της χώρας.

Τι ήταν ο Αγγελόπουλος για την Ελλάδα; Ένα βάρος που δεν αποδεχτήκε ποτέ, ούτε για τα μάτια του κόσμου. Ένα φτηνό ανέκδοτο για να γελάνε οι παρέες. Ένα ξένο σώμα, παρείσακτος που "κλέβει" τα λεφτά των υπόλοιπων σκηνοθετών με τις μεγάλες και ακριβές παραγωγές του. Ένας ανθέλληνας που δεν εκτίμησε ποτέ το "γαλάζιο της Ελλάδας" και δεν ανέδειξε ποτέ την ομορφιά της. "Γλείφτης των Καννών", "ατάλαντος δημοσιοσχεσίτης", "κακός σκηνοθέτης που δεν ξέρει να κάνει ούτε ένα γκρο πλαν", "αργός και βαρετός", "παλιομοδίτικος κινηματογράφος" ήταν μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που ακολουθούσαν αυτόν και το έργο του, για να μην επεκταθούμε στις επιθέσεις στην προσωπικότητα του.

Και ξαφνικά άνθρωποι, που αμφιβάλλω αν έχουν περάσει έξω από σινεμά που έπαιζε ταινία του, άρχισαν να μιλούν για τον "Μεγάλο Έλληνα", τον "Ποιητή των Εικόνων" και άλλες κοινοτοπίες, πείθοντας ακόμα και τους ίδιους τους εαυτούς τους ότι τα πιστεύουν. Και το πρόβλημα δεν απομονώνεται στους συνήθεις ύποπτους των ΜΜΕ, αλλά και στον "απλό" λαό που, αφού τον σνόμπαρε εν ζωή, τώρα τρέχει να εξαντλήσει το Βήμα της Κυριακής επειδή χαρίζει τον Θίασο. Μιλάμε για τον ίδιο λαό που ΔΕΝ πήγε ποτέ στο σινεμά να δει ούτε αυτή, ούτε κάποια άλλη ταινία του σκηνοθέτη (ενδεικτικά, το Βλέμμα του Οδυσσέα, μια από τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών σύμφωνα με το TIME, έκοψε 60.000 εισιτήρια και η Αιωνιότητα και μια Μέρα, με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, 80.000 εισιτήρια, όταν το Safe Sex έκοψε κάτι παραπάνω από 1.000.000). Συλλογική συνειδητοποίηση ή, απλώς, "δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται";

Το δεύτερο λέω, γιατί, για μένα, αυτό ακριβώς ήταν ο Αγγελόπουλος. Μια μεγάλη βελανιδιά. Επιβλητικός και ανέγγιχτος από τον χρόνο, δέσποζε επί των άλλων, με το έργο του και την προσωπικότητα του. Και αυτός, όπως η βελανιδιά, συμβόλιζε την ήρεμη δύναμη και οι δικοί του καρποί, όπως της βελανιδιάς, χρειάζονται άπλετο φως και αρκετό χρόνο για να "βλαστήσουν". Ο Αγγελόπουλος κατάφερε, ακολουθώντας τη δική του μοναχική πορεία, να δημιουργήσει ένα μοναδικό στο είδος του σινεμά που δύσκολα μπορεί να κριθεί με αποκλειστικά κινηματογραφικούς όρους. Οι ταινίες του, όπως και οι ταινίες άλλων, αντίστοιχα μεγάλων δημιουργών (ο όρος σκηνοθέτης δεν επαρκεί), όπως ο Μιζογκούτσι ας πούμε, εκτός από κινηματογραφική παιδεία, χρειάζονται ευαίσθητη "ματιά" και ακόμα πιο "ευαίσθητο" πνεύμα.

Δεν θα μου λείψει ο Αγγελόπουλος. Οι δημιουργοί αυτού του μεγέθους μένουν πάντα ζωντανοί μέσα από το έργο τους. Στεναχωριέμαι όμως που δεν τον προσέξαμε όσο έπρεπε και δεν τον ακούσαμε όσες φορές είχε να μας πει κάτι. Θλίβομαι επίσης, για καθαρά εγωιστικούς λόγους, που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του όπως αυτός θα ήθελε. Ευελπιστώ ότι η κόρη του θα καταφέρει να τελειώσει την ταινία του ευπρόσωπα, αν και θα προτιμούσα να το κάνει... αγγελοπουλικά.

---------------------------------------------------------------------------
Ένα εξαιρετικό "θυμωμένο" κείμενο του Γιάννη Καραμπίτσου στο CameraStylo Online για τον Αγγελόπουλο. Αξίζει τον κόπο.

5 σχόλια:

mahler76 είπε...

ε καλά η χώρα αυτή είναι γνωστή για την υποκρισία της.

Ανώνυμος είπε...

Δεν εχεις αδικο!
Θα μπορουσε κανεις απλα να σταθει πως μπορει κατι να ειναι κορυφαιο, χωρις απαραίτητα να μας αρέσει.

αλλά αυτες οι υπερβολες ειναι εμετικες.

Я верю в Сталина είπε...

Υπάρχεις λοιπόν.

Venea είπε...

Πριν μερικά χρόνια πήγαινα σε κάτι μαθήματα χαρακτικής. Στις αρχές λοιπόν όταν με ρώταγε ο δάσκαλος τι γνώμη έχω για ένα έργο έλεγα ¨ααα αυτό δεν μου αρέσει" και πάντα φυσικά με έκραζε λέγοντας μου πως ποτέ δεν πρέπει να λέω ότι δεν μου αρέσει κάτι. Το μόνο που δεχόταν ήταν το "Δεν το καταλαβαίνω ακόμα..."
Έτσι και με τις ταινίες του Αγγελόπουλου, προσπάθησα παλαιότερα να δω αλλά δεν τις είχα "καταλάβει".
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως επειδή εμείς δεν είμαστε στη θέση να καταλάβουμε κάτι δεν είναι αξιόλογο.
Ελπίζω κάποια στιγμή να τον καταλάβω!
Τις καλημέρες μου! :)

s_pablo είπε...

@Mahler, sad but true

@Coulita, δεν μου αρέσει αυτό το "δεν μας αρέσει". Μάλλον έχω πολύ ισχυρή άποψη επί του θέματος. Συμφωνώ με τη Venea επ'αυτού... Πάντως για εμάς που θαυμάζαμε τον Τεό, η στάση του κόσμου και των ΜΜΕ ήταν, τουλάχιστον, προσβλητική.

@Marco, οι απόψεις διίστανται. Μπορεί και να μην υπάρχω... χαχαχα
Κάποια στιγμή θα τα πούμε, φίλε.

@Venea, σε μια συζήτηση που είχα κάποτε με τον Νίκο Δήμου, για άλλο θέμα, μου είχε πει ότι μερικές φορές αντιμετωπίζουμε κάποια πράγματα ως "βουνά" και γι'αυτό τα βρίσκουμε και δυσνόητα ή και βαρετά μερικές φορές. Ο Άγγελόπουλος χρειάζεται μεγάλη οθόνη, καθαρό μυαλό και χαλαρή διάθεση...