Η ζωή και δυο μπυρίτσες ακόμα

Η ιστορία είναι παλιά, αλλά εγώ τη διάβασα σχετικά πρόσφατα στην εφημερίδα Sportday από τον Χρίστο Χαρλαμπόπουλο, έναν εκ των κορυφαίων, σοβαροτέρων και λιγοστών σκεπτόμενων αθλητικογράφων. Θεωρητικά είναι αληθινή αλλά δεν ενθυμούμαι πρόσωπα και περιοχές. Ελπίζω να τη μεταφέρω σωστά.

Κάποιος καθηγητής μπαίνει στην αίθουσα του πανεπιστημίου που διδάσκει με ένα γυάλινο βάζο και μια κούτα. Αρχικά βγάζει από την κούτα μερικές πέτρες και τις αδειάζει στο βάζο μέχρι να το γεμίσει.

Είναι γεμάτο το βάζο? ρωτάει τους απορημένους φοιτητές του.

Ναι, ήταν η απάντηση.

Στη συνέχεια, χωρίς να μιλήσει πήρε από την κούτα μερικά βοτσαλάκια, τα πρόσθεσε στο βάζο και κουνωντας το άφησε τα μικρά βότσαλα να κυλήσουν ανάμεσα στις πέτρες, μέχρι να μη χωράνε άλλα.

Τώρα είναι γεμάτο? ξαναρώτησε.

Πάλι καταφατική η απάντηση, αλλά ο καθηγητής δεν είχε τελειώσει. Πήρε από την κούτα μια σακούλα με άμμο και άρχισε να την αδειάζει στο βάζο μεχρι να γεμίσουν όλα τα κενά ανάμεσα στις πέτρες και τα βότσαλα.

Τώρα, γέμισε το βάζο?

Ναι, ήταν πάλι η απάντηση.

Ο καθηγητής, χαμογελώντας, βγάζει από την κούτα δυο μπύρες και τις αδειάζει μέσα στο βάζο μέχρι να ξεχειλίσει, οπότε ρωτάει για τελευταία φορά. Τώρα το βάζο είναι γεμάτο?

ΝΑΙ!!!

Τώρα, λέει, θέλω να θεωρήσετε ότι αυτό το βάζο είναι η ζωή σας.

Οι πέτρες είναι τα σημαντικά πράγματα στη ζωή. Οι οικογένεια σας, ο σύντροφός σας, οι φίλοι σας, η υγεία σας. Είναι τόσο σημαντικά που και μόνο αυτά φτάνουν για να γεμίσουν τη ζωή σας.

Τα βοτσαλάκια είναι τα λιγότερο σημαντικά πράγματα, όπως η δουλειά σας, οι σπουδές σας, τα χρήματα και τα υλικά αγαθά. Γεμίζουν περισσότερο τη ζωή, αλλά αν τα βάλετε πρώτα μέσα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες.

Η άμμος είναι τα μικροπράγματα που κάνουν τη ζωή ομορφότερη, το παιχνίδι, η διασκέδαση, τα μικροενδιαφέροντα μας. Κι αυτά γεμίζουν ακόμα περισσότερο τη ζωή μας, αλλά αν μπουν πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες, ούτε για τα βότσαλα.

Οι φοιτητές άκουγαν σιωπηλοί, ώσπου ένας εξ αυτών ρώτησε. Καλά όλα αυτά αλλά οι μπύρες?

Να θυμάστε, απάντησε ο καθηγητής, ότι όσο στριμωγμένοι κι αν είστε, όσο γεμάτη κι αν είναι η ζωή σας, ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ.