Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007

Bye Bye Life (and All That Jazz)

(Ορισμός: And all that Jazz είναι ένας αμερικάνικος ιδιωματισμός που σημαίνει: και όλα τα συναφή)

Εν μέσω εκλογών και για την ακρίβεια το πρωί των εκλογών, στο ζάπινγκ ανάμεσα στα πρωινά πάνελ, το Μακεδονία TV έκανε την έκπληξη προβάλλοντας την ταινία All That Jazz του Bob Fosse (ελλ. τίτλος "Η Παράσταση Αρχίζει") και δόξα τω θεώ μου θύμισε αυτό το πραγματικά μεγάλο αριστούργημα.

Η ταινία αφορά στην ιστορία ενός σκηνοθέτη-χορογράφου, του Joe Gideon (Roy Scheider), ο οποίος ετοιμάζει την επόμενη παράσταση του στο Broadway, ενώ παράλληλα τελειώνει την κινηματογραφική του ταινία.

Εν μέσω υπερκόπωσης, ναρκωτικών, αλκοόλ και ατελείωτου sex παθαίνει έμφραγμα και παρά τις απέλπιδες προσπάθειες της πρώην γυναίκας του (Leland Palmer), της κόρης του (Erzsebet Foldi) και της φίλης του (Ann Reinking) να τον φέρουν στον "ίσιο" δρόμο, τελικά πεθαίνει.

Η ταινία ουσιαστικά πραγματεύεται το αδιέξοδο του ίδιου του Fosse, στην προσπάθεια του να ολοκληρώσει την ταινία του Lenny (με θέμα τη ζωή του κωμικού Lenny Bruce) και παράλληλα να ανεβάσει στο θέατρο την παράσταση του Chicago και τα αυτοβιογραφικά στοιχεία δεν τελειώνουν εκεί, αφού η Reinking υπήρξε όντως ερωμένη του, ενώ ο Cliff Gorman, που παίζει τον ήρωα της ταινίας που σκηνοθετεί ο Gideon ήταν ο πρωταγωνιστής του θεατρικού Lenny (στην ταινία τον υποδύθηκε ο Dastin Hoffman).

Το All That Jazz, συχνά συγκρίνεται με το 8 1/2 και όχι άδικα αφού είναι σαφείς οι επιρροές από την ταινία του Fellini, αν και κατά την ταπεινή μου άποψη ο μεγάλος Fosse ξεπερνά τον μεγάλο ιταλό σκηνοθέτη.

Ένα κύριο χαρακτηριστικό της ιδιοφυίας του Fosse σε αυτήν την ταινία είναι ο τρόπος που ενσωματώνει τα χορευτικά. Συνήθως τα μιούζικαλ κουράζουν και εκνευρίζουν με τα αναίτια ξεσπάσματα των χαρακτήρων σε χορούς και τραγούδια, που αντικαθιστούν τους διαλόγους.

Ο Fosse το ξεπερνά αυτό αφού τα χορευτικά είναι είτε μέρος της παράστασης που ανεβάζει, όπως το εκπληκτικό Take Off With Us (προσέξτε την αλλαγή από τη μέση και μετά με το Air-Otica και τα μούτρα των παραγωγών)


είτε παιχνίδια που παίζουν οι ήρωες μεταξύ τους, όπως αυτή η σκηνή όπου η φίλη και η κόρη του Gideon κάνουν μια αυτοσχέδια παράσταση (Everything Old Is New Again - Peter Allen)




είτε (κι εδώ είναι το πραγματικά ιδιοφυές κομμάτι) μέσα στις παραισθήσεις που έχει ο ήρωας του λόγω των ναρκωτικών και της ασθένειας του, όπως αυτές οι σκηνές μέσα στο νοσοκομείο (You Better Change Your Ways - Ann Reinking και Some Of These Days - Erzsebet Foldi)






και φυσικά η μεγαλειώδης 10λεπτη σεκάνς του τέλους όπου ο Gideon πεθαίνει διασκευάζοντας μαζί με τον εξαιρετικό Bob Vereen το Bye Bye Love σε Bye Bye Life (εκπληκτικός ο Vereen και ως περφόρμερ, αλλά και με τη σάτιρα των celebrity εκπομπών)


Αν προσέξατε σε αυτή τη σκηνή την Jessica Lange, παίζει τον Θάνατο (απίστευτο σκηνοθετικό έυρημα, αν είναι έτσι ο θάνατος πάρε με τώρα) ο οποίος σε όλη την ταινία παίζει φλερτάρωντας με τον παραπαίοντα Gideon.

7 σχόλια:

Lander είπε...

Πραγματικά εκπληκτική ταινία! Δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος του κινηματογράφου, προτιμώ όταν δω κάποια ταινία να είναι όσο το δυνατόν "ανάλαφρη" μπορεί ώστε να περάσει ευχάριστα η ώρα μου παρά να μπω σε προβληματισμούς...
Η συγκεκριμένη ταινία όμως είναι κάτι το εξαιρετικό. Είναι μια εικόνα της πραγματικότητας. Δεν είναι λίγες οι φορές που όλοι μας μέσα στην ζάλη της αγωνίας να πετύχουμε κάτι βλέπουμε μπροστά μας είτε σαν "οράματα" είτε σαν όνειρα αν θέλεις τους στόχους μας να μας κυριεύουν, να μας στοιχειώνουν... Είναι η αγωνία του αύριο, το πάθος και η λαχτάρα της δημιουργίας.
Πάντα θεωρούσα ότι για να είναι κάποιος καλλιτέχνης, πρέπει να είναι καταρχήν εξ ολοκλήρου αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει και κατά δεύτερο, να έχει και αυτό το κάτι.... την "δόση του" από τρέλα. Δεν γίνεται διαφορετικά. Η δημιουργία είναι τρέλα, είναι παράνοια και αφοσίωση. Άντε τώρα εγώ που όλη την ημέρα κυνηγάω την καθημερινότητα και προσπαθώ να μην με βάλει απο κάτω, να μπορέσω να δημιουργήσω! Εδώ δεν προλαβαίνω ούτε με το blog μου να ασχοληθώ!
Μπράβο σου ρε φίλε που μου την θύμησες σήμερα! Έπιασες το κατάλληλο timing...

Αλεξάνδρα είπε...

Το bye bye life το τραγουδώ συχνά για να θυμάμαι την ζωή.

Η ταινία γραμένη από χρόνια στο μπλοκάκι του μυαλού μου.

Χάρηκα με την ανάρτησή σου!

Καληνύχτα

s_pablo είπε...

@lander

Η τρέλα της δημιουργίας είναι μέσα μας. Το στοίχημα είναι να φτιάχνουμε μικρά "ποιήματα" κάθε μέρα και να τα χαιρόμαστε.

@αλεξάνδρα

Αυτή η ταινία, αν και πραγματεύεται τον θάνατο, είναι για μένα η γιορτή της ζωής.

Χαίρομαι που χάρηκες.

Παρεμπιπτόντως είδες που είπε ο Λαζόπουλος το ανεκδοτάκι σου με τα σουβλάκια?

d3lta είπε...

σπουδαία ταινία του μεγίστου bob fosse, γιού νορβηγών μεταναστών που αλλού; στο αμέρικα, εν πολλοίς αυτοβιογραφική, με υπέροχη ερμηνεία του roy shceider...

ο fosse, μεταξύ άλλων, μας χάρισε το υπέροχο στύλ του μοντέρνου τζαζ χορού όπως τον ξέρουμε σήμερα, στo μιούζικαλ του 1952 "kiss me kate", χορογραφημένη από τον μεγάλο hermes pan, φιλοξενούνται χορογραφίες του οι οποίες καθόρισαν τον μοντέρνο χορό - να το δείτε οπωσδήποτε!

(είχα ανεβάσει τις εν λόγω χορογραφίες στο youtube αλλά αναγκάστηκα να τις κατεβάσω γιατί μου την έπεσαν)...

ΥΓ pable, κάνε κάτι με to φόντο, τα σχόλια αν δεν μπείς στην σελίδα post a comment είναι αόρατα!

d3lta είπε...

α, μην ξεχάσω, θα επικοινωνήσει δικηγόρος μου μαζί σου γιά να κανονίσετε το θεματάκι της χρήσεως του "all that jazz"...

s_pablo είπε...

Πάντα κατατοπιστικός Δέλτα, τελικά απλώνεις τα πλοκάμια σου και στο χορό τζαζ. Χαίρομαι ιδιαιτέρως.

Φαντάσου τι θα γινόταν αν το είχα αφήσει σκέτο All That Jazz. Θα ήμουν ήδη πίσω από τα κάγκελα.

Για το θέμα των σχολίων το διορθώνω αμέσως. Καινούργιο template είναι και με παιδεύει απεριόριστα, αλλά είχα βαρεθεί το παλιό. Ευχαριστώ πάντως για την πληροφορία, δεν το είχα προσέξει.

d3lta είπε...

α να γειά σου που λένε και οι βορειοελλαδίτες - είδαμε το φώς το αληθινόν!

στο kiss me kate, η μουσική είναι του cole porter (το dvd διατίθεται σε εύλογη τιμή, πληροφορίες εντός)...