Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Γαμώ την καταδίκη μου...

Με έχουν τσακίσει, πάλι, οι αλλεργίες. Τις μονές μέρες πρήζεται το αυτί μου (λες και δεν ήταν μεγάλο από μόνο του) και τις ζυγές το μάτι μου. Κάποιες χτυπάω τζακ ποτ και πρήζονται και αυτί και μάτι.

Λέω να πάω σε κανένα γιατρό, αλλά οι προηγούμενες τρεις απόπειρες πήγαν στράφι. Δεν έχεις τίποτα μου είπαν. Ευχαριστώ, αλλά αυτό το τίποτα με μεταμορφώνει σε Κουασιμόδο και δεν ξέρω και καμμιά Εσμεράλδα να βολευτώ ο άνθρωπος. Οπότε πλακώνομαι στα αντιισταμινικά και περιφέρομαι σαν σφαγμένος κόκκορας από τοίχο σε τοίχο.

Εγώ στη χθεσινή απονομή βραβείων από την Couλα

Όλοι επιμένουν ότι είναι ψυχοσωματικό. Πιάσαμε πάτο δηλαδή. Πέντε μήνες τώρα ζω με τους γονείς μου, άνεργος, τρώω από τα έτοιμα (τα οποία παρεμπιπτόντως τελειώνουν οσονούπω), μου ανέβηκε η χοληστερίνη (72 κιλά απολειφάδι) και έχω κολλήσει και τον αγάμητο. Η μόνη γυναίκα που μ'εχει προσέξει τελευταία είναι η μητέρα μιας γνωστής που με εκθείαζε σε κοινούς μας φίλους. Εντάξει, τη λυπήθηκα τη γυναίκα, ο στραβισμός δεν είναι ασθένεια παίξε γέλασε, αλλά δεν μπορούσε να την κληρονομήσει και η κόρη της μπας και δούμε κι εμείς θεού πρόσωπο? Έστω και μια γωνία ρε παιδί μου.

Όφου (να θυμηθώ λίγο και την Κρήτη) γκρίνια, θα μου πεις. Και καλά θα κάνεις. Καλά περνάω, δεδομένων των καταστάσεων, και παράπονο δεν θα πρεπε να έχω, όμως κάθε ασθένεια νοσταλγεί την υγεία κι αυτή η προσμονή έχει αρχίσει να μου δίνει στα νεύρα. Και όσο νευριάζω, φουντώνω. Και όσο φουντώνω... Φαύλος κύκλος.

Τελείωσε κι ο Παπακαλιάτης κι έχασα την παρηγοριά μου. Αυτός στείρος, άνεργος, υιοθετημένος και τάπας (σαν κι εμένα) και έχει λοφτ με θέα την Ακρόπολη και ζουζουνογκομενίτσα, κάτι θα γίνει και με μένα. Να διαβάσω κανένα Άρλεκιν μπας και ξεχαστώ? Βαριέμαι.

Είπα να κάνω μια λίστα με τα πράγματα που με κάνουν να περνάω καλά ή μου άρεσαν τώρα τελευταία, να κάνουμε λίγο κέφι. Θα την κάνω, αλλά όχι σήμερα. Σήμερα γκρινιάζω...


14 σχόλια:

ΦΟΥΛΗ είπε...

Α, θα! κάνεις λίστα, γιατί εγώ ξεσήκωσα το blog για να την βρω!!
Μια το μάτι μια το αυτί,κάνεις και τζακ ποτ χαχα ψαξε το, να δεις τι σε πειράζει!!
Καλό απόγευμα...

s_pablo είπε...

Έχεις δίκιο Φούλη, ήταν λίγο ασαφές. Το διόρθωσα.

Τό έψαξα, λες να μην το έψαξα? Αλλά τζίφος. Μέχρι το βράδυ θα είμαι καλύτερα.

Καλό απόγευμα και σε σένα...

Αβαδιστη είπε...

Δε πάτε αγαπητέ σε κανά ομοιοπαθητικό? Για τις αλλεργίες.
Για τα υπόλοιπα τι να σας πω κι εγώ?
Γαμεί πια κανείς σε αυτήν την πόλη?

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Mε τέτοια γκρινιάρικη διάθεση αν κάνεις λίστα ευχάριστων καταστάσεων, δεν γεμίζεις ούτε σχολικό σκονάκι!

Skouliki είπε...

ο αδελφος μου ειναι αλλεργικος και ειναι πακετο ξερω...
βασικα ξεχαλωσε και οτι ειναι να γινει θα γινει ...
να εισαι συγκεντρωτικος και η υπομονη δεν εβλαψε κανεναν

μιλαω εγω που ειμαι νευροσπαστο και δεν εχω υπομονη αλλα....

Ιφιμέδεια είπε...

Εν τω μεταξύ εγώ μέσα στην ανωμαλία πολύ τα ευχαριστιέμαι τα γκρινιάρικα ποστ. Λατρεύω-αγαπώ διότι δεν φαίνομαι μόνο εγώ να γκρινιάζω συνέχεια. Από τώρα και πέρα σε όσους με κατηγορούν ως drama queen θα μπορώ να παραπέμψω εδώ, τέλεια!

Αυτή η φάση που περνάς είναι πάντως πολλαπλώς χρήσιμη. Θα δεις. Δεν είναι παρηγοριά για το τώρα, είναι όμως ένα είδος επένδυσης για το μέλλον

(και με αυτό το Πάρθειο συμβουλευτικό σχόλιο, υποκλίνομαι και αποχωρώ)

s_pablo είπε...

@αβάδιστη

Ευχαριστώ για τη διευκρίνηση. Προς στιγμήν νόμιζα ότι οι ομοιοπαθητικοί είναι "εύκολοι".

Πήγα κι εκεί, αλλά, αν και είδα λίγο φως δεν συνέχισα. Είναι στα υπόψιν πάντως...

@ασκαρδαμυκτί

Όχι ρε συ. Έχω χάρισμα. Μέσα στο χάλι μου βρίσκω τα καλύτερα.

@σκώληξ

Ευτυχώς, δεν έχω σοβαρό πρόβλημα. Ελπίζω ούτε κι ο αδελφός σου. Βασικά, αυτό που με χαλάει είναι ότι με εμποδίζει να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν.

@Ιφιμέδεια

Έχω και χειρότερα. Που να με δείτε στα μελό μου. Λατρεύω τα μελό. Drama Queen εσυ, Drama King εγώ...

Skouliki είπε...

ναι ξερω σπασιμο
ο αδελφος εχει μηχανη φοραει κρανος και ολα αψου και αψου
πολυ γελιο μια φορα κουτουλησε και στον τοιχο απο το πολυ αψου !!!

βασικα εχω ακουσει οτι αν η μητερα εχει μπορει να το περασει στο παιδι σε οποια ηλικια ..πχ εγω στα 33 μου σαν κατι να αρχιζω να εχω που δεν ειχα ποτε ...και τεινω να πιστευω οτι ειναι αλλεργικο

αλλα τι να κανεις !!!

s_pablo είπε...

Σκουλίκι θα σε απογοητεύσω. Στα 33 μου μ'επιασαν κι εμένα οι αλλεργίες.

Πάντως είναι σαφώς κληρονομική ασθένεια.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Νομίζω όλα έχουν σχέση με την αγάμητη φάση - επικεντρώσου εκεί και όλα θα πάνε καλύτερα. Τέλος οι αλλεργίες, τέλος η χοληστερίνη, τέλος όλα, θα γεμίσεις και τον χρόνο σου...
Αυτή πια η μητέρα της γνωστής πόσων ετών είναι, δηλαδή; Σε αντίστοιχη περίπτωση, ο Παπακαλιάτης δεν θάχε πρόβλημα, στο εγγυώμαι... Μέχρι και σενάριο θάγραφε!!!

s_pablo είπε...

Αστεροειδή,

Εσύ όλα τα βρίσκεις. Μια χαρά είναι η γυναίκα, όμορφη και νεανίζουσα, αλλά προτιμώ την κόρη και, φευ, δεν είμαι Χριστόφορος εγώ...

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Από κάπου πρέπει ν' αρχίσει κανείς, Pablito μου.
Κι ο Χριστόφορος δεν είδες τι τράβηξε - μόνο τα σπίτια που άλλαξε σε μια σαιζόν σκέψου...
Άμα είναι μια χαρά και νεανίζουσα, ούτε να το πολυσκέπτεσαι! Αμαρτία είναι...
:-)))

Ανώνυμος είπε...

αχ εσύ κλαις κι εμένα μου άρεσε το ποστ σου μμμ

μη και νομίζεις οτι ολοι είμαστε καλύτερα?? κατι εχει ο ένας,κάτι ο άλλος...θα μου πείς,εσύ τα έχεις όλα αυτή την περίοδο...ναι,αλλά θα περάσει-η αλλεργία με τον καιρό της,η διάθεση με το κοριτσάκι το σούπερ που θα γνωρίσεις ω ναι τις επόμενες ημέρες,για την ανεργία λυπάμαι λύση δεν έχω...όμως θα αλλάξει,δε μπορεί.


άντε χαμογελάμε λέμε!

s_pablo είπε...

@κιχλι

Σαφώς και χαμογελάμε. Χαίρομαι που σου άρεσε το ποστ. Να διασκεδάζουμε τα βάσανα δεν είναι το θέμα?