Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Αμερικάνικη νύχτα

Κάθομαι να γράψω. Για την ακρίβεια, ανασηκώνομαι, βάζω το λάπτοπ στα πόδια μου (αυτός άλλωστε δεν είναι ο σκοπός του?) και ξεκινάω. Λέω τώρα, ξεκινάω...

Κενό πάλι.

Βάζω μουσική, να χαλαρώσω. Cupid, draw back your bow and let your arrow go...



Τι φωνή, θεέ μου. Την ακούω και νιώθω ερωτευμένος. Χωρίς αντικείμενο έρωτας γίνεται? Όχι, μάλλον. Ανακαλώ κάποιες παλιές αγάπες. Κάτι μικρό. Την Χριστίνα, ας πούμε. Ταιριάζει και με το τραγούδι, δεν έγινε τίποτα μεταξύ μας... Τότε γιατί τη θυμάμαι ακόμα? Δώδεκα χρόνια μετά. Ας είναι... Άλλωστε να γράψω κάθισα. Για ενα χορό κι ενα γοβάκι. Κι ένα γάμο μετά...

Κατ.

Ο Sam συνεχίζει. At first I thought it was infatuation, but, oh, it lasted so long...



Ο χορός...

Μουσική, ρυθμός, δυο σώματα. Αυτά φτάνουν. Α, και κάπου να πατάνε, λίγος χώρος να στροβιλιστούν. Να ακουμπήσει, τυχαία, το χέρι στη μέση της κι αυτή να γείρει, πάλι τυχαία, το κεφάλι στον ώμο του. Να ανταμώσουν τα βλέμματα, ν'ακουμπήσουν τα χείλη, ανεπαίσθητα, σαν από λάθος. Να πλατύνουν τα στόματα, να βρεθούν, κάπου εκεί, στη μέση του σύμπαντος. Να ακουστεί ένας ψίθυρος και να σβήσει η μουσική...

Φοντί ανσενέ.

Ο Sam δίνει το καλύτερο word scatting που ηχογραφήθηκε ποτέ. I know, I know, I know, I love, love, love love, love you and you alone where meant for me. Please, give your loving, loving, loving, loving, loving, loving, loving, loving heart to me...



Το γοβάκι...

Μια υπόσχεση κολλημένη στην πίσσα του κεφαλόσκαλου. Ένα χαμόγελο, δειλό, βιαστικό σαν ένοχο χάδι. Βλέμματα, κρυφά, που διασταυρώνονται σαν από φόβο. Αρώματα βανίλιας και πράσινου τσαγιού. Ένα φευγαλέο άγγιγμα. Στόματα από κανέλλα και μαύρο ρούμι. Ψίθυροι υγροί. Σαν βουητό δυο λέξεις σε μία. Επιτέλους, ενότητα!!! Πύρρειος νίκη...

Φοντί ο νουάρ.

Ο Sam καταλήγει. We'll have our quarrels and you'll upset me, but what can I do...



Ένας γάμος...

Πως το έλεγαν οι παλιοί αριστεροί? Νόμιμη πορνεία. Κυνικοί μπάσταρδοι! Συμβιβασμός. Ναι, αυτό είναι πιο καλό. Λίγο τραχύ, αλλά πιο καλό. Δυο σώματα με εγωισμούς, έτοιμους να υποχωρήσουν υπό το βάρος... Μιας συνήθειας? Κάποιας ανάγκης? Μιας αγάπης που μπορεί να ξεστομίσει χωρίς φόβο, αλλά με περίσσιο πάθος "για πάντα"?

Για πάντα.

Να μια καλή ευχή.

Και μια κατάρα...

Χάπυ εντ.

-----------------------------------------------------------------------  
Αμερικάνικη Νύχτα: Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται στον κινηματογράφο για να δημιουργθεί μια νυχτερινή σκηνή κατά τη διάρκεια της ημέρας. Από εκεί και η ομώνυμη ταινία του Τρυφώ, που ουδεμία σχέση έχει με τη συγκεκριμένη ανάρτηση (πέραν του κοινού τίτλου).

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτό θα πει

αμερικαν μπαρ.....

αχαχαχαχ


Οι εμπνεύσεις πάντα μέσα μας είναι τελικά...

Αναμένομεν..ξέρεις εσυ!!!

s_pablo είπε...

Βλέπω Αμέρικαν μπαρ και κολλάω. Μετά βλέπω ότι ξέχασα να βάλω τον αστερίσκο, οπότε κατανοητό. Τον βάζω εδώ γιατί πρέπει να φύγω.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΝΥΧΤΑ: Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται στον κινηματογράφο για να δημιουργθεί μια νυχτερινή σκηνή κατά τη διάρκεια της ημέρας. Από εκεί και η ομώνυμη ταινία του Τρυφώ, που ουδεμία σχέση έχει με τη συγκεκριμένη ανάρτηση (πέραν του κοινού τίτλου).

s_pablo είπε...

@couλα

Οι εμπνεύσεις μας είναι και μέσα μας και έξω μας.

Μη με αγχώνεις...

χαχαχα

ΥΓ. Μου αρέσει τελικά η εκδοχή του Αμέρικαν μπαρ. Δεκαετία 50, όμως, με καμπαρντίνα, υπόγειο μπαρ, ο μπάρμαν χοντρός, ιδρωμένος και καραφλός.

Η μπάντα παίζει χαλαρά και το ουίσκι έρχεται σε σφηνάκια. Από πάνω, σκονισμένο δωμάτιο και μια παλιά γραφομηχανή στο γραφείο...

Έμπνευση...

ΦΟΥΛΗ είπε...

Τι ρομαντικό post!!!
Έμπνευση...εεεεε

Я верю в Сталина είπε...

Ο ήρωας είναι ένας απογοητευμένος μπάσταρδος, που έχει αναγάγει το ουίσκυ σε καλύτερό του φίλο, μέχρι που ένα βράδυ μια άγνωστη, περνά το κατώφλι του μπάρ... βρέχει έξω κι αυτή ντυμένη σε μια μαύρη τουαλέτα δείχνει τόσο ξένη σ' αυτό το μέρος...

Artxx είπε...

Νομίζω θες να ερωτευτείς.. επειγόντως!!! Απίστευτα ρομαντικό :)

s_pablo είπε...

@φουλη

Μια μελό διάθεση την έχω πάντα όταν γράφω. Αυτό είναι μια αλήθεια.

@μαρκο

Αυτή είναι έμπνευση. Μαύρο φόρεμα? Καλύτερα κόκκινο να κάνει και αντίθεση.

@σαλλυ

Ο έρωτας είναι η βενζίνη της μηχανής μας. Τουλάχιστον, της δικής μου. Δεν θέλω να πω άλλα γιατι θα παραγίνω μελό και δεν αντέχεται...

Я верю в Сталина είπε...

είναι νουαρ βρε η ταινία! Δεν θα δείχνει το κόκκινο...

amalthia είπε...

εγώ πάντως ενώ λατρεύω ελληνικό κινηματογράφο...εκεί που τελειώνει η ταινία με το νεόνυμφο ζευγάρι αγκαλιά φωνάζω "εεε τώρα αρχίζει η ταινία τι βάζετε τίτλους τέλους?"

τι ίδιο και στα παραμύθια...πολύ θα ήθελα να δω την πεντάμορφη να συνειδητοποιεί ότι το τέρας ήταν πάντα τέρας και μεταμορφώθηκε για λίγο...ίσα για να του κάτσει και να την πείσει να μεγαλώσει τους απόγονους του.

..μου φαίνεται θα γράψω τη συνέχεια σε πόστ...

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Με έφτιαξες με τόσους ήχους, τέτοιες μυρωδιές - πλάσματα και καταστάσεις της φαντασίας, που ζουν την νύχτα κι εξαϋλώνονται, μόλις πέσει πάνω τους το φως της μέρας...

Πάω στο μπάνιο!!!
;-)

Υ.Γ.: Ανδ δεν είσαι μόνο pablo, αλλά και Παύλος, Χρόνια Πολλά! Και νάσαι πάντα ερωτευμένος... έστω και κατά φαντασίαν έστω και δίχως ανταπόκριση... Κι η κατάσταση μετράει - ξέρω εγώ!!!
;-)

s_pablo είπε...

@μαρκο

Και στα απρομαυρα βλεπω χρωματα εγω... ;)

@αμαλθεια

Να την γραψεις, να την διαβασουμε

@αστεροειδη

Ούτε Παύλος, ούτε Σαύλος.

Ξέρω ότι ξέρεις. Εσένα δεν σε φοβάμαι. Καλό "μπάνιο"...

χαχαχα