Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Uncle Sam

Ένα βιβλίο που δεν αξίζει να διαβαστεί δεύτερη φορά, δεν αξίζει να διαβαστεί ούτε την πρώτη... Το έχει πει κάποιος πριν από μένα? Δεν πειράζει. Το λέω κι εγώ...

Οπότε, πριν μεγαλοπιαστώ με αυτά που δεν θα με πάρει ο χρόνος να διαβάσω και δευτερη φορα, ξανάπιασα κάποια παλιά αγαπημένα, σκονισμένα στα πίσω ράφια της βιβλιοθήκης. Διάβασα δεύτερη φορά τους Νεκρούς και ενταφιάστηκα δίπλα σε έναν έρωτα ακριβοπληρωμένο μια βροχερή νύχτα. Δυο φορές ακόμα το Πέδρο Πάραμο και αφουγκράστηκα τους ψίθυρους και τις κραυγές των παρακείμενων τάφων.

Και τώρα ξαναδιαβάζω το Ο Μαλόν Πεθαίνει. Ο Μπέκετ είναι ο νονός μου. Όχι. Aυτός είναι ο Καμύ. Όταν τον πρωτοσυνάντησα, άλλαξα θρησκεία και όνομα...

Ο Μπέκετ είναι ένας μακρινός θείος. Σαν αυτούς τους θείους, που βρίσκεις σε κάποιες οικογένειες και κανείς δεν μιλά γι'αυτούς. Kι όταν το κάνουν, το κάνουν ψιθυριστά. Σαν μια αρρώστια που αν δεν ακουστεί δυνατά θα φύγει, και ο ταλαίπωρος κρεβατωμένος θα σηκωθεί ως ο παράλυτος της Βηθεσδά. Κι εσυ ρωτάς ποιος είναι αυτός ο θείος και πλάθουν ιστορίες μεγαλείου στις Αμέρικες και δεν μαθαίνεις ότι πήγε για τσιγάρα κι έφυγε ή ότι πήγε για τσιγάρα κι "έφυγε".

Κι όταν ο κόσμος τού του δίνει εξιτήριο κάθεσαι και κοιτάς αποχαυνωμένος αυτό το εξωτικό πλάσμα που ξέβρασε μια θάλασσα που ποτέ δεν γνώρισες κι ακούς μαγεμένος ιστορίες για χώρες που ποτέ δεν υπήρξαν και ξαφνικά ξέρεις ότι είσαι ο μόνος που τον αγαπάς κι ο μόνος που εκείνος αγαπάει, γιατί ποτέ δεν τον κατάλαβες κι αυτός ποτε δεν κατάλαβε εσένα. Κι αυτό σας φτάνει. Κι όταν πεθάνει, γιατί θα πεθάνει, όπως όλοι πριν και όλοι μετά, ξέρεις πως δεν θα κλάψεις

κι αρχίζεις να μιλάς σαν αυτόν και να κοιτάς σαν αυτόν και οι συγγενείς με βλέμμα επιτιμητικό κουνούν το κεφάλι σαν περιστέρια στο Σύνταγμα κι η μάνα σου κλαψουρίζει "σαν τα μούτρα του τον κατάντησε" και ο πατέρας σου καταριέται την ώρα και τη στιγμή, γιατί δεν έγινες γιατρός ή δικηγόρος ή στρατιωτικός, τέλος πάντων ρε αδελφέ, να έχεις ένα σίγουρο μισθό, να κάνεις οικογένεια. Κι αυτό το ένα, τα δύο, άντε το μισό ταλέντο που είχες δεν το καλλιέργησες, δεν το σπούδασες να το κάνεις δίπλωμα στον τοίχο και μετά να το πουλήσεις δυο δραχμές την οκά. Μόνο το έκανες όνειρο.

Ή εφιάλτη.

Δεν έχει σημασία.

Και περιφέρεσαι αδίκως, αναζητώντας και γράφοντας, γράφοντας και αναζητώντας και όταν βρίσκεις αυτό που αναζητάς, σε αποφεύγει, σε υποτιμά, γελάει παιχνιδιάρικα και κρύβεται ξανά. Κι εσένα δεν σε νοιάζει γιατί ο θείος σου, ο αγαπημενος σου θείος, σου άφησε ότι πιο πολύτιμο είχε. Τον πιο φτωχό θησαυρό που θάφτηκε ποτέ σε νησί...

--------------------------------------------------------------------------------
Με διακόπτω για να δηλώσω πως αισθάνομαι σε εξαιρετική φόρμα. Παραλήρημα ίσως.

Μαλόν

23 σχόλια:

mahler76 είπε...

πολύ όμορφο αυτό που είπες στην αρχή για τα βιβλία.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Ένα βιβλίο δεν είναι απλά να σε κάνει να το διαβάζεις, αλλά να μπαίνεις στις σελίδες του και να το ζεις, να γίνεσαι ένα με τους ήρωες έστω τον πρωταγωνιστή!!!!
και φυσικά αν δεν μπορείς να το διαβάσεις μια δεν αξίζει καν να το διαβάσεις!!!
Καλημέρα...

Coffeemug είπε...

Το Πέδρο Πάραμον μπήκε στη λίστα μου. Τους Νεκρούς δεν τους γνωρίζω. Ποιός το έγραψε;

Я верю в Сталина είπε...

Άντε να το δούμε, όταν κι αν καταφέρουμε να κατέβουμε Ελλάδα...

Όταν λέμε άλλαξες όνομα;;; από pablo έγινες s_pablo, ε;


χαχαχαχα


Καλημέρες :))))

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Λοιπόν, καλά τα βιβλία, αλλά επειδή εμένα τα πολλά βιβλία μου φάγανε τα νιάτα μου, την ώρα που η ζωή (με προσ)περνούσε μόλις δυό βήματα παραπέρα, ένα σου λέω: οι βιβλιοθήκες κάνουν κακό... παράτα τα όλα και βγες έξω!
:-)

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω με τον Asteroid, στο α σκέλος του σχολίου του!

Αλλά εγώ θα σε συμβούλευα να συνεχίσεις να ξεσκονίζεις βιβλιοθήκες και να ποντάρεις τα λεφτά σου σε βιβλία!

Ο ελευθερος χρονος μας, αξίζει να γεμίζει με σκέψεις, ιδεες, ιστορίες μιας άλλης γραφίδας, παλιών και νέων εποχών, εγκιβωτισμένης σε μια βιβλιοθήκη ωριμότητας, και ουσιας.

(τς τς τς τι έγραψα παλι η couλοφιλόσοφος)

φιλιά

ΦΟΥΛΗ είπε...

ξέχασα να σου πω < χρόνια πολλά > χθες πρέπει να γιόρταζες!!!αν όχι εσύ το avatar σου!!

My little Prince ♕ Nikolas είπε...

Εγώ πάντα πίστευα οτι ακόμα και απο το πιο χάλια βιβλίο κάτι θα πάρεις. Απλά θα σου βγάλει την ψυχή.
Δυστυχώς τώρα με τον μπέμπη, μόνο ελαφρια βιβλία διαβάζω γιατί με διακόπτει συνέχεια
Κάνε ένα τοπ 10 με τα δέκα must της κάθε βιβλιοθήκης, βάλε κ συγγραφέα για να τα ψάξουμε πιο άνετα..
-Βάλε και κανένα ελαφρύ μέσα για μια πονεμένη μανούλα χαχα
Φιλια

s_pablo είπε...

@mahler

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι κάπου το'χω διαβασει. Αν όχι, να καταγραφει ότι το είπα πρώτος...

@Φούλη

Για μένα τα βιβλία υπήρξαν πάντα καλοί φίλοι και καλοί σύμβουλοι. Και μου έδωσαν μια οπτική της ζωής που δεν θα την είχα ποτέ στη στενότητα της κοινωνίας μας.

s_pablo είπε...

@Coffee

Το Πέδρο Πάραμο είναι του Χουάν Ρούλφο και αποτελεί το μόνο βιβλίο που έχω διαβάσει ολόκληρο (περίπου 200 σελίδες) μέσα σε ένα απόγευμα. Το επόμενο πρωινό το ξαναδιάβασα. Εκτοτε το έχω διαβάσει αλλές τέσσερις φορές.

Οι Νεκροί είναι το τελευταίο διήγημα των Δουβλινέζων του Τζαίημς Τζόυς. Έχει κυκλοφορήσει αυτόνομα και το συστήνω ανεπιφύλακτα...

@Μαρκο

Περίπου έτσι...

χαχαχα

s_pablo είπε...

@Αστεροειδη

Βγαίνω έξω με ένα βιβλίο στο χέρι...

Έχω ζήσει πςρισσότερο απ'όσο έχω διαβάσει, αλλά δόξα τω θεώ έχω διαβάσει αρκετά για να καταλαβαίνω την αξία και των δυο.

@Couλα

Ο ελεύθερος χρόνος μας αξίζει να γεμίζει. Τελεία. Η αλήθεια είναι ότι ένα καλό βιβλίο είναι πάντα ένα ασφαλές ποντάρισμα.

s_pablo είπε...

@Φούλη ξανά

Ρε συ θα με τρελλάνεις. Με λένε Παύλο? Έλεοςςςςςςς

@Πριγκηπομήτωρ

Εγώ είμαι της βαριά κουλτούρας, δεν ξέρω από ελαφρά αναγνώσματα.

Σοβαρά τώρα, δεν μπορώ να κάνω μια τέτοια λίστα. Δεν είμαι τόσο πολύ διαβασμένος. Αυτό που, ίσως, κάνω είναι μια αναφορά σε κάποια βιβλία που με σημάδεψαν. Όπως τα τρία που αναφέρονται εδώ.

Οι Νεκροί, πάντως, δεν είναι βαρύ ανάγνωσμα. Το συστήνω ανεπιφύλακτα και σε σένα.

amalthia είπε...

(αμερικανιά ο τίτλος ε?)

εγώ δεν ξέρω πως γίνεται το ίδιο βιβλίο να σου δημιουργεί κάθε φορά άλλα συναισθήματα.διαβάζω τα βιβλία 2 και 3 φορές και κάθε φορά νιώθω αλλιώς...

ΦΟΥΛΗ είπε...

καλέ μην τρελαίνεσαι, εχω χάσει την μπάλα με τα ονόματά σας στο μσν....τι τσιτώνεις χρονια πολλά είπα η δόλια!! άντε να χαιρεσαι το blogονομα σου αυτό γιόρταζε οχουυυυυυ

s_pablo είπε...

@amalthia

Παραπλανώ τον κόσμο? Ντροπή μου...

Αυτό που λες συμβαίνει με κάθε τι που καταλαμβάνει όγκο στη ζωή μας. Οι δεύτερες και οι τρίτες ματιές αποκαλύπτουν τις γωνίες που βρίσκονται στη σκιά.

Αβαδιστη είπε...

Aγαπητέ! Σας έχω έρευνες που αποδεικνύουν πως όλα όσα σας έχουν πει είναι ΛΑΘΟΣ.
Συνεχίστε να διαβάζετε, να ονειρεύεστε και να κάνετε βόλτες.
Είναι ο μόνος τρόπος για να μην πεθάνετε πριν πεθάνετε!

s_pablo είπε...

Αγαπητή Αβάδιστη,

Αυτός ήταν πάντα ο στόχος. Γνωρίζετε, όμως, όσο καλά το γνωρίζω κι εγώ, πως, ακόμα και γι'αυτο το απλό, χρειάζονται αίμα και θυσίες. Μας πολεμούν, βλέπετε...

ΥΓ. Αναμένω τις έρευνες...

Venea είπε...

Θα συμφωνήσω απόλυτα...βιβλίο που δεν αξίζει να το διαβάσεις πάνω απο μια φορά...ίσως και να ήταν χάσιμο χρόνου!

Και φυσικά...κάθε φορά που το ξαναδιαβάζουμε...όλο και κάτι διαφορετικό παίρνουμε! Μεγαλώνουμε...αλλάζουμε...δίνουμε βάση σε άλλα πράγματα..

Για αυτό και νευριάζω όταν μου λένε: "Τόσα βιβλία τι θα τα κάνεις?? Πέτα τίποτα, χάρισε κανένα" Έλεος....την πιο πιστή μου παρέα θα πετάξω?? ΠΟΤΕ!!!

Και όπως διάβασα σε μια αφίσσα...

Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης (Jorge Luis Borges)

Μαζί του....

Τις καλημέρες και τις καλησπέρες μου! ;)

Manouli είπε...

Λοιπόν, διάβασε ό,τι είναι να διαβάσεις γιατί σε κανένα χρόνο θα έχω τελειώσει το δικό μου και θα απαιτώ να με διαβάζεις και να με ξαναδιαβάζεις!

Φυσικά δε θα εκδοθεί ποτέ, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία...

Διαβάζουμε συνέχεια και ζούμε διαφορετικές ζωες. Πώς αλλιώς να την παλέψουμε;

Ανώνυμος είπε...

υπεροχη υπεροχη υπεροχη αναρτηση

σ'ευχαριστώ

(και θα ψάξω αυτόν τον Μαλόν,εγώ γιατί δεν το διάβασα αυτό?? εε??)

Ανώνυμος είπε...

μπαι δε γουει- κι εγώ νομίζω οτι εχω ζησει περισσότερο απ'όσο έχω διαβάσει.

νομίζω.

γιατί αλλιώς,ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω...

s_pablo είπε...

@Venea

Παράδεισος, μια τεράστια βιβλιοθήκη? Φαντάζομαι ότι σε αυτόν τον παράδεισο θα υπάρχει και καλή παρέα, αλλιώς προτιμώ την κόλαση...

@Manouli

Άντε περιμένουμε το νέο αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας... Κι ας μην εκδοθεί.

@kihli

Ζουμε και διαβάζουμε. Δυο παράλληλες ζωές. Όλα καλά ειναι

KitsosMitsos είπε...

Το ξεσκόνισμα παλιών βιβλίων είναι αγαπημένη συνήθεια.
Άσε που λένε ότι ένα βιβλίο όταν δεν διαβάζεται, πεθαίνει ;-)